အဓိပတိပစၥည္း - ၃ (င)
အစၧရာဂဏသံဃု႒ံ ၊ ပိသာစ ဂဏေသဝိတံ။
ဝနႏၲံ ေမာဟနံ နာမ ၊ ကထံ ယာၾတ ဘဝိႆတီတိ။
(ေဒဝတာသံယုတၱ-သံ-၁/၃၀-အစၧရာသုတၱ)
အစၧရာဂဏသံယု႒ံ = နတ္သမီးေပါင္း သိန္းေသာင္းမက ေႂကြးေၾကာ္ဆူရာ ေနရာဌာန ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ပိသာစ ဂဏေသဝိတံ = တေစၧ ေျမဘုတ္ ဘီလူးတို႔၏ မီွဝဲရာဌာနႏွင့္ တူထေသာ၊ ေမာဟနံ = နတ္တို႔ကို ေတြေဝမိုက္မဲေစတတ္ေသာ၊ တံဝနံ = ထုိနႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ကို၊ ကထံနာမ = အဘယ္သို႔လွ်င္၊ ယာၾတ = ေက်ာ္လြန္၍ သြားရျခင္းသည္၊ ဘဝိႆတိ = ျဖစ္လတၱံ႕ပါသနည္းဘုရား။
ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္တယ္။ "နႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ႀကီးဆိုတာ တစ္ေလာကလံုးမွာ အသာယာဆံုး၊ ၾကည္ႏူးစရာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္တယ္။ နတ္သမီးေပါင္း သိန္းေသာင္းမက ေႂကြးေၾကာ္သီဆုိၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ဌာန ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တပည့္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တေစၧ ေျမဘုတ္ ဘီလူးေတြ ေနရာဌာနလုိ႔ပဲ ထင္ေနပါတယ္ဘုရား။ " သံေဝဂဉာဏ္ေတြ ပါသြားပါတယ္။ "နတ္တို႔ကို အလြန္ ေတြေဝ မုိက္မဲေစတတ္တဲ့၊ တေစၧ ေျမဘုတ္ဘီလူးတုိ႔၏ မီွဝဲရာဌာနလို႔ ထင္ပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ထဲက တပည့္ေတာ္ ဘယ္လုိမ်ား ေက်ာ္လြန္ေအာင္ သြားရပါမလဲဘုရား"လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားတယ္။
ဥဇုေကာနာမ ေသာမေဂၢါ၊ အဘယာနာမသာဒိသာ။
ရေထာအကူဇေနာနာမ၊ ဓမၼစေကၠဟိ သံယုေတာ။
ဥဇုေကာနာမ = ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားရာ လမ္းမည္သည္၊ ေသာမေဂၢါ = ထုိသင္ရဟန္းဘဝက သြားခဲ့တဲ့ ဝိပႆနာလမ္းပင္တည္း။ အဘယာနာမ = ေဘးမရိွရာ အရပ္ပင္တည္း။ အကူဇေနာ = အသံမျမည္ေသာ၊ ရေထာနာမ = ရထားမည္သည္၊ ဓမၼစေကၠဟိ = ကာယိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီး၊ ေစတသိကဝီရိယ တည္းဟူေသာ ဘီးတုိ႔ျဖင့္၊ သံယုေတာ = ေကာင္းစြာ ယွဥ္တပ္ထားအပ္ေသာ မဂၢင္ယာဥ္ရထားပင္တည္း။ ဣတိ = ဤသို႔၊ ဘဂဝါ = ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အေဝါစ = က႐ုဏာေရွ႕သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း ... ။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု ။
ဤနႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ႀကီးက ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေျပးသြားရမည့္ လမ္းဆိုတာ သင္ရဟန္းဘဝက အားထုတ္ခဲ့တဲ့ ဝိပႆနာလမ္းပဲ။ ဘဝေတြက ေျပာင္းေျပာင္းသြားေတာ့၊ ဘဝေတြက ျခားသြားေတာ့ ေမ့ကုန္တယ္။ ဘယ္လမ္းက သြားရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ တကယ္အေရးက်ေတာ့ အာ႐ံုေတြ လႊမ္းမိုးလာၿပီး ၾကည္ႏူးစရာ၊ အလြန္ျမတ္ႏိုးစရာ အာ႐ံုေတြက လႊမ္းမိုးလာေတာ့ ေမ့ကုန္ပါတယ္။ လမ္းေတြ ေပ်ာက္သြားၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရားကို ျပန္ၿပီးေလွ်ာက္ထားရပါတယ္။
ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက "ဥဇုေကာနာမ ေသာမေဂၢါ"။ ဥဇုေကာနာမ = ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားရာ လမ္းမည္သည္၊ ေသာမေဂၢါ = ထုိ သင္ရဟန္းဘဝက ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ ဝိပႆနာလမ္းပင္တည္း။ ဝိပႆနာလမ္းကပဲ သင္ေျပးရလိမ့္မယ္တဲ့။ နႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲက လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္လမ္းက သြားရမလဲ။ ဝိပႆနာလမ္းကပဲ သြားရမယ္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ နိဗၺာန္သြားရာ၊ လမ္းေျဖာင့္မွာ၊ ဝိပႆနာ ျဖစ္ေပသည္။
သင္ေျပးသြားရမည့္ လမ္းေျဖာင့္ကေတာ့ ဝိပႆနာလမ္းပဲလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားတယ္။
"အဘယာနာမ သာဒိသာ"။ အဘယာနာမ = ေဘးမရိွရာ အရပ္မည္သည္၊ သာဒိသာ = သင္ရဟန္းဘဝက ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ နိဗၺာန္ အရပ္ပင္တည္း။
သင္သြားရမည့္ အရပ္ကေတာ့ ေဘးကင္းတဲ့ အရပ္ဆိုတာ နိဗၺာန္အရပ္ပဲတဲ့။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ နိဗၺာန္ရပ္သာ၊ ေဘးကင္းရာ၊ မွန္စြာျဖစ္ေပသည္။
နိဗၺာန္အရပ္သာလွ်င္ ေဘးကင္းရာ ျဖစ္တယ္။ အာ႐ံုအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြရဲ႕ ကင္းရာျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ဝိပႆနာ႐ႈေသာအခါ ကိုယ္၌ျဖစ္ေသာ ဝီရိယ၊ စိတ္၌ျဖစ္ေသာ ဝီရိယ ႏွစ္မ်ဳိးလံုးပါရိွေနပံု
"ရေထာ အကူဇေနာနာမ"။ အကူဇေနာ = အသံမျမည္ေသာ၊ ရေထာနာမ = ရထားမည္သည္၊ ဓမၼစေကၠဟိ = ကာယိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီး၊ ေစတသိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီးတို႔ျဖင့္၊ သံယုေတာ = ေကာင္းစြာ ယွဥ္စပ္တပ္ဆင္ထားေသာ မဂၢင္ရထားပင္တည္း။
သင္ေျပးသြားရမွာေတာ့ မဂၢင္ရထားျဖင့္ ေျပးသြားရလိမ့္မယ္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ မဂၢင္ရွစ္ျဖာ၊ ယာဥ္ျဖင့္သာ၊ မွန္စြာသြားရသည္။
မဂၢင္ရွစ္ျဖာ ယာဥ္ျဖင့္သာ သြားရလိမ့္မယ္။ အဲဒီ မဂၢင္ယာဥ္မွာလည္း အသံမျမည္တဲ့ ဘီးႏွစ္ဘီး တပ္ထားတယ္။ အဲဒီ အသံမျမည္တဲ့ ဘီးတပ္ထားတဲ့ မဂၢင္ယာဥ္နဲ႔ သြားရလိမ့္မယ္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားတယ္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ မဂၢင္ယာဥ္မွာ၊ ဘီးႏွစ္ျဖာ၊ ေကာင္းစြာ တပ္ထားသည္။
အဲဒီယာဥ္မွာ ဘီးႏွစ္ခု တပ္ထားတယ္။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ ကာယ စိတၱ၊ ဘီးႏွစ္ဝ၊ လံုးဝသံ မျမည္။
ကာယစိတၱ = ကာယိကဝီရိယ-တည္းဟူေသာ ဘီး၊ ေစတသိကဝီရိယ-တည္းဟူေသာ ဘီးႏွစ္ဘီး တပ္ထားတဲ့ အသံမျမည္တဲ့ မဂၢင္ရထားျဖင့္ သင္သြားရလိမ့္မယ္။ ေယာဂီမ်ား တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ကာယိကဝီရိယ၊ ေစတသိကဝီရိယ ႏွစ္မ်ဳိးပါေစရမယ္။ ဒီေတာ့မွ တရားေတြ ျမန္ျမန္ေတြ႕၊ တရားေတြ ျမန္ျမန္တက္၊ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ျမန္ျမန္ရႏိုင္တယ္တဲ့။
ေဖာင္းတယ္ ပိန္တယ္ ထုိင္တယ္ ထိတယ္ မွန္ေနတဲ့အခါ ကာယိက ဝီရိယဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္တည့္တည့္ မတ္မတ္ရိွေအာင္၊ ေခါင္းေလးတည့္တည့္ မတ္မတ္ရိွရေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ထားရပါတယ္။ အဲဒီ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ထားရတာ ကိုယ္ကာယမွာ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ထားရတဲ့အတြက္ ကာယိကဝီရိယလုိ႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ ဝီရိယလည္း ရိွေစရမယ္။
ေစတသိကဝီရိယဆိုတာ ေပၚရာေပၚရာ အာ႐ံုေလးေတြ ေပၚခိုက္ေပၚခုိက္မွာ မွတ္ႏိုင္ရေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ထားရတယ္။ ေဖာင္းတာ ေပၚလာလုိ႔ရိွရင္ ေဖာင္းတယ္လုိ႔ မွတ္ႏုိင္ရေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရပါတယ္။ ပိန္တာ ေပၚလာလို႔ရိွရင္ မွတ္ႏိုင္ရေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရပါတယ္။ ထုိင္တာကိုလည္း သိေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရပါတယ္။ ထိတာကိုလည္း သိေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရပါတယ္။
နာတာေပၚလာရင္ နာတာကို ပိုင္းပိုင္းျခားျခားသိေအာင္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ စိတ္ကေနၿပီးေတာ့ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေနတာကို ေစတသိကဝီရိယလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဝီရိယႏွစ္မ်ဳိးလုံး ရိွရပါတယ္။ ရိွမွပဲ။ ဒီေတာ့မွ မဂၢင္ရထားျဖစ္ၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတာ ေနရာက်ပါတယ္။ ေယာဂီမ်ား အားထုတ္ေနတာနဲ႔ ကိုက္ညီေနပါတယ္။ အသံေကာ မျမည္ေပဘူး။ အသံမျမည္တဲ့ ဘီးႏွင့္ နိဗၺာန္ကို သြားေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ျပလိုက္ေတာ့ ရဟန္းဘဝက ေရာက္လာတဲ့ နတ္သားႀကီး အလြန္သေဘာက်သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဆက္လက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားပါတယ္။
အဓိပတိပစၥည္းတရား (၄)ပါး ရရိွသြား၍ တစ္ဂါထာပုဒ္အဆံုးမွာ နတ္သား ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားပံု
ဟိရီ တႆ အပါလေမၺာ၊ သက်ႆ ပရိဝါရဏံ။
ဓမၼာဟံ သာရထႎ ျဗဴမိ၊ သမၼာဒိ႒ိ ပုေရဇဝံ။
ဟိရီ = ဟိရိသည္၊ တႆ = ထိုမဂၢင္ယာဥ္ရထား၏ ၊ အပါလေမၼာ = ေနာက္မီွခံုပင္တည္း။ ဟိရီ ၾသတၱပၸ-ဆိုတာ တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ရိွပါတယ္။ ဟိရီ ၾသတၱပၸေတြဟာ ရထား၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ယာဥ္ရထားေတြက ေနာက္မီွခံုနဲ႔ တူတယ္။ ေနာက္မီွခံု မရိွလို႔ရိွရင္ လူေတြ ေနာက္ကို လန္လန္က်သြားပါတယ္။ ဒုကၡမ်ားၾကတယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ။ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါေတြမွာ သူေတာ္ေကာင္းေတြမွာ ဟိရီ ၾသတၱပၸ မရိွလုိ႔ရိွရင္ သီလပ်က္၊ သီလပ်က္လုိ႔ ရိွရင္ သမာဓိပ်က္၊ သမာဓိပ်က္လုိ႔ရိွရင္ ဝိပႆနာဉာဏ္လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မျဖစ္လုိ႔ရိွရင္လည္း မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ေပဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဟိရီ ၾသတၱပၸဟာ ေနာက္မီွခံုနဲ႔ တူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒါလည္း မိမိသႏၲာန္မွာ ရိွေစရမယ္တဲ့။ နတ္ဘဝေရာက္ၿပီးေတာ့ အရွက္အေၾကာက္ မရိွပဲနဲ႔ အေပ်ာ္ႀကီးပဲ လုိက္ေနရင္ေတာ့ ေနရာမက်ေပဘူး။ အဲဒါကို သတိေပးစကား မိန္႔ၾကားပါတယ္။
သတိ = သတိသည္၊ အႆ = ထုိမဂၢင္ယာဥ္ရထား၏ ၊ ပရိဝါရဏံ = အကာအရံတည္း။
သတိတရားကေတာ့ အကာအရံႏွင့္ တူတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကား ယာဥ္ရထားေတြမွာ အကာအရံေတြ ရိွပါတယ္။ မိုးဒဏ္ ေလဒဏ္ေတြ ခံႏိုင္ရေအာင္ အကာအရံေတြရိွသလုိ ေယာဂီမ်ား မဂၢင္ရထားႏွင့္ သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း သတိရိွရပါတယ္။ သတိဟာ အကာအရံပဲ ျဖစ္တယ္။ အာ႐ံုအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ဝင္ၿပီးေတာ့ မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ရေအာင္ အကာအရံဆိုတဲ့ သတိရိွရပါတယ္။ အာ႐ံုအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ဝင္လာတာနဲ႔ ႐ႈမွတ္ၾကရေပတယ္။ ျမင္တယ္၊ ၾကားတယ္ စသည္ျဖင့္ မွတ္ရပါတယ္။ အာ႐ံု (၆)ပါး၊ ဒြါရ (၆)ပါးမွာ လာလာတုိက္တဲ့အခါ တိုက္တိုင္း၊ တုိက္တိုင္း ႐ႈမွတ္ေပးလုိက္တာ အကာအရံ ျပဳလုပ္ထားတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြ မျဖစ္ရေအာင္ သတိျဖင့္ ကာရံထားရတယ္။ ရန္သူေတြ မဝင္ႏိုင္ရေအာင္ ေမာ္ေတာ္ကား ရထားေတြမွာ အကာအရံထားသလုိ သတိကေတာ့ အကာအရံပဲ။ အကာအရံ သတိလည္း ရိွရမယ္တဲ့။
ဓမၼာဟံ သာရတႎ ျဗဴမိ၊ သမၼာဒိ႒ိ ပုေရဇဝံ။
သမၼာဒိ႒ိ ပုေရဇဝံ = ဝိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ ေရွ႕သြားရိွေသာ၊ ဓမၼံ = မဂ္သမၼာဒိ႒ိကို၊ သာရထႎ = ယာဥ္ေမာင္းသမားဟူ၍၊ အဟံ = ငါဘုရားသည္၊ ျဗဴမိ = ေဟာၾကားေတာ္မူ၏ ။ ဣတိ = ဤသို႔၊ ဘဂဝါ = ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အေဝါစ = က႐ုဏာေရွ႕သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း...။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။
သမၼာဒိ႒ိ ပုေရဇဝံ = ဝိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိက ေရွ႕သြားျဖစ္တယ္။ ပကတိေသာ ယာဥ္ရထားေတြျဖင့္ တိုင္းျပည္မွာ အလြန္အက်ဳိးမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြ သြားမယ္ဆိုရင္ ေရွ႕ေျပးေမာ္ေတာ္ကား၊ ေရွ႕ေျပးရထားေတြ လႊတ္ရပါတယ္။ ရန္သူေတြကို ဖယ္ရွားထားေတာ့ ေနာက္ကသြားၾကတဲ့ လူႀကီး-သူႀကီးေတြ အႏၲရယ္ကင္းၿပီးေတာ့ အလိုရိွရာအရပ္သို႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ။ ဝိပႆနာက ေရွ႕ေျပးလမ္းရွင္းပဲ ျဖစ္ေပတယ္။ ေလာဘၾကမ္း၊ ေဒါသၾကမ္း၊ ေမာဟၾကမ္းေတြ ဝိပႆနာက ပယ္သတ္ထားရေပတယ္။ လမ္းရွင္းထားေတာ့ မဂ္သမၼာဒိ႒ိက ဘယ္ကုိေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးပါသလဲ။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသို႔ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတယ္။ ယာဥ္ေမာင္းသမားႏွင့္ တူေပတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားတာ ေနရာက်လုိက္တာ။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ ဟိရီတရား၊ ေနာက္မီွကား၊ မျခားတူေပသည္။
ဟိရီဆိုေပမဲ့ ဟိရီႏွင့္ ၾသတၱပၸ ႏွစ္ပါးလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ အရွက္အေၾကာက္ ရိွရမယ္။ အရွက္အေၾကာက္ ရိွတာဟာ ေမာ္ေတာ္ကား ယာဥ္ရထားေတြမွာ ေနာက္မီွခံုရိွသလို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ မိမိတို႔ သြားလုိရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္သြားဖုိ႔ရာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီမ်ား၊ တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဟိရီ၊ ၾသတၱပၸေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရေပတယ္။ အခု ေယာဂီမ်ား ျပည့္စံုေနတာ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္မီွခံု ရိွေနသလုိပါပဲ။
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ သတိတရား၊ ကာရံမ်ား၊ မျခားတူေပသည္။
သတိကေတာ့ အကာအရံႏွင့္ တူတယ္။ ေမာ္ေတာ္ကား ယာဥ္ရထားေတြမွာ အကာအရံရိွေတာ့ ေဘးရန္အႏၲရယ္ေတြ ကင္းၿပီးေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သြားလုိရာအရပ္ကို သြားႏိုင္သလို သတိျဖင့္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟေတြကို ကာကြယ္ထားေပတယ္။ အာ႐ံုအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ မဝင္လာရေအာင္ "ျမင္တယ္၊ ျမင္တယ္" "ၾကားတယ္၊ ၾကားတယ္" "နံတယ္၊ နံတယ္" "စားတယ္၊ စားတယ္" "စိတ္ကူးတယ္၊ စိတ္ကူးတယ္" "ၾကံစည္တယ္၊ ၾကံစည္တယ္"လုိ႔ မွတ္ေပးေနတာ အကာအကြယ္ ျပဳေပးေနတာပဲ ျဖစ္တယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ ေရာက္သြားဖုိ႔ရာ ျဖစ္ေပတယ္။
"ဝိပႆနာကား၊ လမ္းရွင္းမ်ား၊ မျခားတူေပသည္"ဟု ဆိုရာ၌ ဝိပႆနာကေတာ့ လမ္းရွင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ တူတယ္။ ေရွ႕ေျပးယာဥ္ရထားနဲ႔ တူတယ္။ ေလာဘၾကမ္း၊ ေဒါသၾကမ္း၊ ေမာဟၾကမ္းေတြ ပယ္သတ္ထားေပတယ္။ မဂ္သမၼာဒိ႒ိ မဂၢင္ယာဥ္ကို နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတုိင္ေအာင္ ေမာင္းပို႔ဖို႔ရာ ဝိပႆနာက ေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ လမ္းရွင္းေပးရေပတယ္။
"မဂ္ပညာကား၊ ယာဥ္ေမာင္းသမား၊ မျခားတူေပသည္"ဟု ဆိုရာ၌ မဂ္ပညာကို ဝိပႆနာက လမ္းရွင္းေပးထားေတာ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာတုိင္ေအာင္ ယာဥ္ေမာင္းသမားကဲ့သို႔ ေမာင္းၿပီးေတာ့ ပို႔လုိက္တာပဲ။ ေနရာက်ပါတယ္။ အဲဒီ တရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ဂါထာတစ္ပုဒ္ ဆက္လက္ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ယႆ ဧတာဒိသံ ယာနံ၊ ဣတၳိယာ ပုရိႆဝါ။
သ-ေဝ ဧေတန ယာေနန၊ နိဗၺာနေႆဝ သႏၲိေက။
ယႆ ဣတၳိယာဝါ = အၾကင္အမ်ဳိးသမီးအားလည္းေကာင္း၊ ယႆ ပုရိသႆဝါ = အၾကင္အမ်ဳိးသားအားလည္းေကာင္း၊ ဧတာဒိသံယာနံ = ဤမဂၢင္ယာဥ္ရထားသည္၊ အတၳိ = ရိွ၏ ။ သ ေသာ = ထုိအမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးသည္၊ ေဝ = စင္စစ္၊ ဧေတန ယာေနန = ဤမဂၢင္ယာဥ္ရထားျဖင့္၊ နိဗၺာနေႆဝ = နိဗၺာန္၏ သာလွ်င္၊ သႏၲိေက = အထံသို႔၊ ဂေတာ = ေရာက္ရ၏ ။ ဣတိ = ဤသို႔၊ ဘဂဝါ = ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အေဝါစ = က႐ုဏာေရွ႕သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း ...။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု ။
ဝိပႆနာက လမ္းရွင္းေပးၿပီး၊ မဂၢသမၼာဒိ႒ိက ယာဥ္ေမာင္းသဖြယ္ မဂၢင္ယာဥ္ကို ေမာင္းၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္သို႔ ပို႔လိုက္တယ္။ အဲဒီ ယာဥ္ရထားရိွတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ ဧကန္မုခ် နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ရေတာ့မယ္။ ဘယ္သူမိန္႔ၾကားပါသလဲ .. ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားတာပါ။ မိန္႔ၾကားလုိက္ေတာ့ နတ္သားႀကီး သေဘာေတြ က်ၿပီးေတာ့ ႐ႈမွတ္လုိက္တာ ခ်က္ျခင္း တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ ေသာတာပတၱိမဂ္၊ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ ေရာက္သြားၿပီးေတာ့ ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားတယ္။
နတ္ျပည္ဆိုတာ ကံအဟုန္ႀကီးမားတဲ့ ဘံုဘဝျဖစ္ေတာ့ ဉာဏ္ေတြက အလြန္ ထက္ျမက္တယ္။ (တစ္ေကြးတစ္ဆန္႔) အတြင္းမွာ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရသြားႏိုင္တယ္။ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္႐ႈမွတ္လုိက္လုိ႔ရိွရင္ လူ႔ျပည္မွာလုိ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သံုးလ အၾကာႀကီး အားမထုတ္ေနရေတာ့ဘူး။ တစ္ဂါထာပုဒ္ အဆံုးမွာပင္ တရားရသြားႏိုင္တယ္။ ေနရာက်ေပတယ္။ လူ႔ျပည္က တရားေတြ ပါသြားဖို႔ရာသာ လုိအပ္ေပတယ္။ တရားပါသြားရင္ေတာ့ တစ္ဂါထာပုဒ္ အဆံုးမွာ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရသြားႏိုင္ၾကတယ္။
ေယာဂီမ်ားလည္း ယခုလုိ တရားေတြ အားထုတ္ေနတာ ဒါန သီလ သမထေတြ ပြားမ်ားအားထုတ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကြယ္လြန္သြားရင္ေတာ့ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ မရလုိ႔ရိွရင္ ဘယ္ေရာက္ၾကပါမည္လဲ ... နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္မွာက မ်ားပါတယ္။ အဲဒီ နတ္ျပည္က်ေတာ့ မေမ့သြားဖို႔ရာ အဓိကပဲ။ အာ႐ံုအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြက အလြန္ဆန္းၾကယ္၊ အလြန္ထူးျခား၊ အလြန္ေကာင္းျမတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေမ့သြားတတ္ေပတယ္။ ဒီလူ႔ျပည္ကေနၿပီး တရားေတြ ပါသြားေတာ့ မေမ့ေတာ့ေပဘူး။ တစ္ဂါထာပုဒ္ အဆံုးမွာ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရသြားႏုိင္တယ္။ အခု နတ္သားကို ေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ သိရပါတယ္။ တရားပါသြားဖုိ႔ရာသာ အဓိကပါပဲ။
ဒီနတ္သားမွာ အဓိပတိပစၥည္းတရား (၄)ပါး ရရိွသြားတယ္။ လူ႔ျပည္မွာ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရေအာင္ အားထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵ ျပင္းျပပါတယ္။ အဲဒါဆႏၵာဓိပတိ ျဖစ္တယ္။ မအိပ္မေန အားထုတ္တဲ့ လု႔ံလဝီရိယက ဝီရိယာဓိပတိ ျဖစ္တယ္။ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စိတ္ျဖင့္လည္း အားထုတ္တယ္။ နတ္ျပည္ ေရာက္တာေတာင္မွ နတ္သားလုိ႔ မထင္။ ဘာလုိ႔ထင္ေနပါသလဲ ... တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ရဟန္းလုိ႔ပဲ ထင္ေနတယ္။ စိတၱာဓိပတိ ထိုက္ပါတယ္။ စိတ္ကလည္း ခုိင္ၿမဲလုိက္တာ ဘဝေျပာင္းသြားေတာင္မွ ဒီစိတ္ပဲ ရိွေနေသးေတာ့ စိတၱာဓိပတိ ထုိက္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားလုိက္ေတာ့ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္လုိက္တဲ့အခါ မဂ္ဉာဏ္ ဖုိလ္ဉာဏ္ေတြ ျဖစ္သြားတာက ဝီမံသာဓိပတိ ထိုက္ေပတယ္။ အဓိပတိတရား (၄)ပါးလုံး အဲဒီလုိပုဂၢိဳလ္ေတြ သႏၲာန္မွာ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရေအာင္ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အဓိပတိထုိက္တဲ့ တရားေတြ ျဖစ္လုိ႔ရိွရင္ တရားထူး တရားျမတ္ေတြ ရရိွဖို႔ရာ ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ မိမိတုိ႔ သႏၲာန္မွာလည္း ဝိပႆနာတရား အားထုတ္ေနတဲ့ အခိုက္အတန္႔မွာ အဓိပတိတရားေတြ ရိွေနၾကတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တရားထူး တရားျမတ္ ရရိွဖို႔ရာပါပဲ။ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္စရာပါပဲ။
ဤကဲ့သို႔ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္လာ အဓိပတိပစၥည္းတရားေတာ္ကို နာၾကားရသျဖင့္ နာၾကားရတဲ့အတိုင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၾကၿပီးလွ်င္ မိမိတုိ႔ အလုိရိွအပ္ ေတာင့္တအပ္တဲ့ တရားထူး တရားျမတ္တို႔ကို ဒုကၡခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းရာ ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လြယ္ကူေသာအက်င့္ လွ်င္ျမန္စြာ ဆိုက္ေရာက္၍ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း..။
ဆရာေတာ္ဘုရား ေပးသနားေတာ္မူတဲ့ ဆုနဲ႔ ျပည့္စံုရပါလို၏။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု ။
| | ပစၥည္း=အေၾကာင္း | | ပစၥယုပၸန္=အက်ဳိး |
နာမ္ ။ ။ ။ | ဆႏၵာဓိပတိ ဝီရိယာဓိပတိ စိတၱာဓိပတိ ဝီမံသာဓိပတိ | နာမ္ ႐ုပ္ ။ ။ ။ | ဆႏၵသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ တံသမု႒ာနာနဥၥ ႐ူပါနံ ဝီရိယသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ။ စိတၱသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ။ ဝီမံသသမၸယုတၱကာနံ ဓမၼာနံ ။ |
ဆက္ရန္ .. အနႏၲရပစၥည္းသို႔ ...
